Τρία τραγούδια από ένα αγαπημένο μου δίδυμο στο χώρο της μουσικής....
Μάνος Λοϊζος και Λευτέρης Παπαδόπουλος...
Ο αρχηγός
Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί
κι είχαμε και ξύλινα τουφέκια
κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή
στα παλιά μας στέκια
Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό
κι ήξερες μονάχα να διατάζεις
κι έτρεχα ξωπίσω σου κι εγώ
για να με κοιτάζεις
Έγειρες στη γη να κοιμηθείς
κι έγιν’ η καρδιά σου κυπαρίσσι
Σου ’πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς
κι όμως έχω ζήσει
Αχ χελιδόνι μου
Αχ χελιδόνι μου, πώς να πετάξεις
σ’ αυτό το μαύρο τον ουρανό
Αίμα σταλάζει το δειλινό
και πώς να κλάψεις, και πώς να κλάψεις
Αχ χελιδόνι μου
Αχ παλικάρι μου, τα τραίνα φύγαν
Δεν έχει δρόμο για μισεμό
Κι όσοι μιλούσαν για λυτρωμό
πες μου πού πήγαν, πες μου πού πήγαν
Αχ παλικάρι μου
Άχου καρδούλα μου φυλακισμένη
δε βγαίνει ο ήλιος που καρτεράς
Μόνο ο τελάλης της αγοράς
σε ξεκουφαίνει, σε ξεκουφαίνει
Άχου καρδούλα μου
Έχω έναν καφενέ
Έχω έναν καφενέ στου λιμανιού, στου λιμανιού την άκρη
Τον έχτισε το δάκρυ, αυτών που μένουνε
Αυτών που μένουνε και περιμένουνε
Έχω έναν καφενέ που ακούει όλο, που ακούει όλο τα ίδια
για μπάρκα και ταξίδια, αυτών που μένουνε
Αυτών που μένουνε και περιμένουνε
Έχω έναν καφενέ, ένα παλιό, ένα παλιό ρημάδι
Αχ, να ’τανε καράβι, γι αυτούς που μένουνε
Γι αυτούς που μένουνε και περιμένουνε
